ԹԱՔՈՒՑՅԱԼ ՄԱՏՅԱՆՆԵՐ. ՇՈՒՐԻՇԿԱՆԻ ԱՎԵՏԱՐԱՆ

ՀՐԱՇԱԳՈՐԾ ՄԱՏՅԱՆ

ԲԱՑԱՌԻԿ ՑՈՒՑԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ՄԱՏԵՆԱԴԱՐԱՆՈՒՄ

Ըստ ավանդազրույցի՝ Շուրիշկանի Ավետարանը, որ հայտնի է նաև «Պապ», «Կարմիր», «Սուրբ Բարսեղ Կեսարացի» անուններով, գրվել է 1498թ․ Վանի Քաջբերունի գավառի Ասպիսնակ գյուղում։ Պատվիրատուն՝ Թուրուանդ իշխանն է, գրիչը՝ Բարսեղ քահանան։

1603-1604թթ. հայերի բռնագաղթի ժամանակ Ավետարանը տեղափոխվում է Պարսկաստանի Փերիա գավառի Շուրիշկան գյուղ՝ Սբ․ Բարսեղ Կեսարացու վանք: Հնարավոր վտանգներից պաշտպանելու նպատակով Ավետարանը թաղում են հողի մեջ։

Որոշ ժամանակ անց հողատակ թաքստոցից աղբյուր է բխում՝ գոյացնելով լճակ: Սուրբ գիրքը դուրս է բերվում է միայն յոթ տարի անց՝ աստվածային զորությամբ մնալով գրեթե անվնաս։

Երեք ու կես դար դեգերումից հետո՝ 1973թ.-ին, Շուրիշկանի Ավետարանը հանգրվանում է Մատենադարանում՝ հայրենադարձ Ներսես և Մատթեոս Ծառուկյանների ընծայաբերմամբ։ Այդպիսով, միջնադարյան մշակույթի գանձարանի նմուշից ճառագող լույսն ու զորությունը փոխանցվում է սերնդե սերունդ։

Խնդրակատար Ավետարանին հաղորդակցվելու և զորություն ստանալու հասցեն մեկն է՝ Մատենադարանը: