Սավվա Սավելևի պիեսը անդրադառնում է Մարլեն Դիտրիխի և Կոնստանտին Պաուստովսկու պատմական հանդիպմանը: Հրաշալի դերասաններ՝ Եկատերինա Վառնավան և Սիմոն Շտեյնբերգը, միանգամից մարմնավորում են տասնյակ կերպարներ՝ վերածվելով Հոլիվուդի աստղերի ու գյուղացիների, հայտնվելով հեռուստատեսային ստուդիաներում, խրճիթներում և կարմիր գորգի մրցանակաբաշխություններում: Ներկայացումը զգացնել է տալիս կյանքի և ճակատագրի ուժը, տխրությունն ու ուրախությունը, պարը, երաժշտությունը, ծիծաղը և ամենակարևորը՝ սերը: «Ես՝ Մարլենը» կենսագրական պիես է լեգենդար կնոջ մասին, ով չխոնարհվեց XX դարի չարիքի առաջ, բայց խոնարհվեց մահացող խորհրդային գրողի առաջ:

Սավվա Սավելև, Եկատերինա Վառնավա, Սիմոն Շտեյնբերգ:

Հանելուկային պիես, որը կցանկանաք բացահայտել հենց առաջին րոպեներից:

Ձնհալի վերջում, 63-ամյա Հոլիվուդյան աստղ Մարլեն Դիտրիխը այցելում է Մոսկվա և Կենտրոնական գրողների տան բեմում խոնարհվում խորհրդային գրող Կոնստանտին Պաուստովսկու առաջ: Սավվա Սավելևի պիեսը և ներկայացումը ծնունդ են առել այս պահի արխիվային լուսանկարից: Այն բացահայտում է հուզիչ կապը 20-րդ դարի կինո լեգենդի և գյուղ Զաբորյեից մահացող ծեր կնոջ միջև, որը Պաուստովսկու «Հեռագիր» պատմվածքի հերոսուհին է: Երկու կանայք, երկու ճակատագրեր, որոնք այսքան ընդհանուր բան ունեն:

Պիեսը «Ես՝ Մարլենը», իր ոգով կինեմատոգրաֆիկ է, ինչպես Մարլեն Դիտրիխի կենսագրությունը: Իր կարիերայի գագաթնակետին Մարլենը մերժում է համագործակցել Գեբելսի հետ, ստանում է ամերիկյան քաղաքացիություն և երեք տարի շարունակ ելույթներ է ունենում հակաֆաշիստական կոալիցիայի զինվորների առջև: Նա զգացել է հայրենիքի կորուստը, պատերազմի սարսափները և վերադարձը մի քաղաք, որը նրան չընդունեց: «Ես՝ Մարլենը» կենսագրական պիես է լեգենդար կնոջ մասին, ով չխոնարհվեց չարիքի առաջ, բայց խոնարհվեց մահացող խորհրդային գրողի առաջ:

Անզուգական Եկատերինա Վառնավան և անկրկնելի Սեմյոն Շտեյնբերգը, միաժամանակ կատարում են մի քանի դեր: Մի ակնթարթում նրանք վերածվում են Հոլիվուդի աստղերի և գյուղացիների: Ներկայացումը ստիպում է զգալ կյանքի և ճակատագրի ուժը, թախիծն ու ուրախությունը, պարը, երաժշտությունը, ծիծաղը, և, ամենակարևորը՝ սերը։ «Ես՝ Մարլենը» կենսագրական ներկայացում է լեգենդար կնոջ մասին, ով չխոնարհվեց XX դարի չարիքի առաջ, բայց խոնարհվեց մահացող խորհրդային գրողի առաջ։ Ինչո՞ւ։ Դրա պատասխանը հանդիսատեսը կգտնի հենց պիեսի ընթացքում։

Ներկայացման ստեղծողները՝

Դրամատուրգ և բեմադրիչ Սավվա Սավելևը, երկու անգամ առաջադրվել է «Ոսկե Դիմակ» մրցանակի։ Նրա «Հոգ տարեք ձեր դեմքերի մասին» պիեսը 2022 թվականին դարձավ Գոգոլի կենտրոնի վերջին պրեմիերան։ «Ես՝ Մարլենը» (2023) և «Թռիչքը» (2024) Սավելևի եռագրության երկրորդ և երրորդ մասերն են, որոնք նվիրված են ազատությանն ու հիշողությանը։ Սավելևը համագործակցել է Կիրիլ Սերեբրեննիկովի հետ մի շարք նախագծերում, և որպես գրող ու բեմադրիչ՝ Դանիլա Կոզլովսկու հետ «ՖՐԱՆԿ» մյուզիքլում (2024) և Ինգեբորգա Դապկունայտեի հետ «Բարև նրանց, ովքեր սպասում էին» ներկայացման մեջ։ Սավելևի յուրաքանչյուր գործ ազատության մանիֆեստ է, հայտարարություն այն մասին, թե որքան կարևոր է ինքդ քեզ հավատարիմ մնալը։

Եկատերինա Վառնավան ռուսական կանացի stand-up-ի հասկացությունը գլխիվայր շուռ տված «Կոմեդի Վումեն» շոուի ստեղծողներից և մասնակիցներից մեկն է։ Որպես թատրոնի և կինոյի դերասանուհի՝ նա հանդես է եկել Մալայա Բրոննայա թատրոնում («Բուլբա.Պիր» 2020-2021, «Պլատոնով Բոլիտ» 2021-2022) և Crave կաբարե թատրոնի «Բացարձակապես մերկ» ներկայացման գլխավոր դերում, որն ավելի քան հարյուր անգամ լեփ-լեցուն ներկայացումներ է ունեցել Վառնավայի հմայիչ խաղի շնորհիվ։

Սեմյոն Շտեյնբերգը Գոգոլ կենտրոնի առաջատար դերասաններից մեկն է, ով խաղացել է Կիրիլ Սերեբրեննիկովի «Փոքրիկ ողբերգություններ», «Կաֆկա» և «Դահիճները» ներկայացումներում։ «Ես՝ Մարլենը» ներկայացման մեջ նա ապացուցում է, որ ունի հազարավոր կերպարների վարպետություն, մարմնավորելով Ժան Գաբենին, Կոնստանտին Պաուստովսկուն, ամերիկացի վիրաբույժին կամ գյուղացի տղային՝ Տիշային։